تورم مسکن پایتخت؛ مردم ناچار به رهن و اجاره اشتراکی شدند

به گزارش خبرمحور به نقل از اقتصاد نیوز، تهران، شهری که روزگاری مقصد مهاجران با امید به کار و رفاه بیشتر بود، امروز با چهره‌ای متفاوت، ساکنان خود را به تقسیم فضاهای چندمتری و زندگی در سوئیت‌های زیر استاندارد مجبور کرده است. گزارش‌های میدانی از بازار اجاره پایتخت نشان می‌دهد که افزایش بی‌سابقه قیمت‌ها، زندگی اشتراکی را از یک انتخاب حاشیه‌ای به یک ضرورت همگانی تبدیل کرده است.

اجاره اشتراکی دیگر یک گزینه دانشجویی نیست

پدیده اجاره اشتراکی پیش از این عمدتاً میان دانشجویان رایج بود، اما اکنون حتی کارمندان و شاغلان با درآمد متوسط مجبور به انتخاب این مدل شده‌اند. قیمت‌های رهن و اجاره در مناطق مختلف تهران، شرایطی ایجاد کرده که حتی برای یک واحد کوچک، افراد ناچار به تقسیم فضا با دیگران هستند.

واحدهای کوچک که زمانی گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه محسوب می‌شدند، امروز با رهن ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان و اجاره ماهانه ۱۶ تا ۲۳ میلیون تومان عرضه می‌شوند. در شمال تهران، حوالی پارک ملت، اجاره یک اتاق یک‌نفره حتی بدون ودیعه به ۲۵ میلیون تومان می‌رسد.

نمونه‌های واقعی زندگی اشتراکی در تهران

نمونه‌های میدانی، تصویر واضحی از وضعیت مستاجران ارائه می‌کنند. سوئیت ۳۵ متری در طبقه زیرهمکف خیابان گرگان، سهم یک مستاجر با ۷ میلیون تومان رهن و ۲ میلیون تومان اجاره به فرد دیگری واگذار می‌شود.

یک کارمند جوان با واحد ۴۸ متری خود که رهن ۲۰ میلیون و اجاره ۵ میلیون دارد، به‌ناچار به دنبال همخانه می‌گردد تا بتواند هزینه‌های زندگی را تأمین کند. این شرایط نشان می‌دهد که زندگی اشتراکی تنها راه بقا برای بسیاری از مستاجران است.

بازار واحدهای کوچک و اشتراکی واقعی است، نه حباب

بر خلاف تصور عمومی، کارشناسان بازار مسکن معتقدند بازار واحدهای کوچک و اشتراکی، یک بازار تقاضامحور و واقعی است که پاسخ به نیاز فوری مستاجران شکل گرفته و ناشی از تورم و افزایش اجاره بهاست، نه یک حباب کاذب.

مشکل اصلی در این بخش، ناکارآمدی سیاست‌های سنتی تنظیم بازار برای همگامی با تحول سریع در الگوی سکونت است. افزایش ناگهانی قیمت‌ها و نبود ابزارهای حمایتی باعث شده بسیاری از خانواده‌ها و افراد تنها گزینه پیش رو را زندگی اشتراکی بدانند.

پیامدهای اجتماعی و اقتصادی اجاره اشتراکی

این وضعیت، علاوه بر فشار اقتصادی، پیامدهای اجتماعی نیز دارد. زندگی در سوئیت‌های کوچک و تقسیم فضای محدود با دیگران، کاهش کیفیت زندگی، مشکلات روانی و محدود شدن حریم شخصی را به دنبال دارد.

همچنین، این روند نشان‌دهنده شکست سیاست‌های مسکن و افزایش تورم در پایتخت است. تا زمانی که راهکاری برای کنترل تورم و تعادل بازار اجاره پیدا نشود، زندگی اشتراکی نه یک انتخاب، بلکه تنها راه بقا برای مستاجران خواهد بود.

جمع بندی کوتاه

افزایش بی‌سابقه اجاره بها در تهران، زندگی اشتراکی را به یک ضرورت همگانی تبدیل کرده است. مستاجران حتی با درآمد متوسط، ناچار به سکونت در سوئیت‌های کوچک و زیر استاندارد هستند و این روند نشان‌دهنده چالش جدی در بازار مسکن پایتخت است.